Musketiers uit was de originele wedstrijdplanning maar last minute veranderde dit in Oranje-Wit uit. Geen probleem voor de planning, beiden spelen in Elst op het zelfde terrein, dus met Mees weer terug met een compleet en fit team op naar Elst. Al waar we bij aankomst meteen getrakteerd werden op een landelijk geurtje, heerlijk zo’n paardenmanage naast het voetbalveld.
Na wat zoekwerk bleken we kleedkamer twee te hebben. Maar aangezien iedereen al in zijn wedstrijdkleding stond hebben we de wedstrijdbespreking dit keer maar in de kantine gedaan net zo praktisch. Belangrijkste punten voor deze week, vaker en sneller over spelen, minder lopen met de bal …….. en ……het favoriete onderdeel, meeverdedigen. Keepers van dienst, eerste helft Tim en tweede helft Sem.
Voordat we kunnen beginnen helaas een triest moment. Op het veld naast ons start gelijk met ons een wedstrijd van de JO9. Van de tegenpartij is in de afgelopen week onverwachts een spelertje overleden en gevraagd wordt of we vooraf allemaal een minuut stilte in acht willen nemen. En een minuut lang is het inderdaad indrukwekkend stil op het veld, mooi hoe ook alle voetballertjes zich hieraan houden, jong als ze zijn voelen ze alles perfect aan, klasse!!
Maar dan toch eindelijk de wedstrijd!!! Oranje-Wit beschikt over een team wat volgens onze mannen toch wel erg groot is. Waar vooraf ook nog wat stoere grapjes gemaakt worden over het feit dat er meisjes meedoen bij de tegenpartij, wordt dat snel minder als blijkt dat deze dames aanmerkelijk groter zijn dan ons. Als blijkt dat de langste jongen bij Oranje-Wit dan ook nog minimaal een halve kop groter is dan Rens en Tom…….hmmmm.
De eerste minuten is het duidelijk aftasten over en weer, zonder dat er echt kansen uit ontstaan. Maar na 5 minuten verovert Sem de bal op het middenveld en begint aan een rush langs de linkerkant, kapt mooi een mannetje uit en geeft voor richting goal, waar Dean netjes de 1-0 op het bord zet. De 2-0 laat even op zich wachten maar is eigenlijk een copy van de eerste alleen dan deze keer met Bram over rechts als aangever voor wederom Dean. De wedstrijdbespreking heeft gelukkig de nodig oren bereikt en in het veld worden echt een aantal leuke combinaties gemaakt. Dean passed vanaf het middenveld naar Sem die na een mooie 1-2 met Mees wederom over de linker kant opstoomt en Bram in staat stelt om te schieten, maar helaas de keeper redt. Snel daarop krijgt Bram alsnog een kans aangeboden, Tom geeft een schitterende steekpas/voorzet op Bram en die schiet van dichtbij binnen. De 4-0 lijkt ook snel te vallen, maar de Oranje-Wit keeper redt op ongebruikelijk wijze, in plaats van de bal gewoon te pakken, legt hij hem eerst onder zijn voet dood……..precies op de doellijn om vervolgens verder te spelen, onorthodox maar wel effectief.
De snelle SVF-goals zorgen er ook voor dat we opdracht drie (meeverdedigen) even wat minder serieus nemen. Net nu Rens gevraagd was om vaker mee naar voor te gaan, blijkt er ineens een groot niemandsland te liggen tussen 2-3 aanvallers van Oranje-Wit en onze goal, geen verdediger te bekken en de 3-1 wordt terecht binnengetikt. Voor de rust wordt er echter nog orde op zaken gesteld en wordt het matig (mee-)verdedigen gecamoufleerd door goed aanvallend spel van Mees, Tom en Dean en veel inzet en jagen en mooie passjes op het middenveld door Sem en Bram, waarbij de laatste twee assists nog meepakt en Dean en Tom ieder nog een doelpuntje binnen prikken (mooie bal vol in de kruising van Dean) en we met 5-1 de rust in gaan.
Tijdens de rust zien we vooral druk zijkant overleg van Oranje-Wit met het veld ernaast, dat resulteert in de vraag of wij het oké vinden als er iemand van onder negen met hen meedoet. Hmmm twijfel aan onze kant (zeker omdat Ilse duidelijk hoorde, deze wedstrijd moeten we echt winnen), natuurlijk willen we winnen, maar meer weerstand is ook goed, voor de wekelijks groeiende groene ego’s!! “Ja hoor, is goed”!
Sem in de goal, Tim “hangend” op rechts en vier minuten later staat het 8-1. Bram als linkspoot maakt zijn inmiddels bekende rush richting de rechterkant van het veld, om daar achter te komen dat het voor een linkspoot niet de meest handige oplossing is om dan in de hoek uit te komen en te schieten of een voorzet te geven. Uiteindelijk krijgt hij de bal toch bij Tom en die schiet mooi binnen (wordt een dure middag zo voor pa en ma). Als de keeper dan foutief uittrapt, is Bram alert genoeg om dit af te straffen. De 8-1 is een verhaal apart en dat verdient even wat meer aandacht. Deze goal gaat vanaf nu door het leven als de “Tim-Special”. Op het middenveld wordt Tim aangespeeld door Mees, Tim maakt een mooie actie buitenom, en op snelheid rent hij over de rechterkant naar voor, daarbij steeds iets verder uitwijkend richting de zijlijn. Mooi moment om te schieten als je zo hard kunt schieten als Tim. Maar nee, dat is te eenvoudig blijkbaar, eerst nog een paar meter verder naar buiten sprinten met de bal aan de voet om dan alsnog af te drukken en laag binnen te schieten in de verre hoek. Waarom dan de Tim-Special? Tim presteert het om deze goal exact te kopiëren en nog eens drie maal op dezelfde manier te scoren, vanaf de zijkant met een hard laag schot in de verre hoek van de keeper.
Tussendoor is er echter ook nog wat verdedigend geweld. Want Rens heeft goed in zijn oren geknoopt dat hij vaker mee naar kan en mag. En na een goede rush over links, speelt hij zijn directe tegenstander uit en schiet mooi binnen 9-1. De 9-2 van Oranje-Wit valt letterlijk een beetje uit de lucht. Onze keepers zijn de afgelopen weken iets te veel verwend en hebben niet echt de noodzaak gehad om 20 minuten lang scherp te blijven. Combineer dat met een erg laag staande zon, waardoor je bijna niet ziet wat er op je afkomt en je hebt de verklaring te pakken voor de 9-2. De boog kan niet altijd gespannen staan!
Het slotakkoord is wederom voor SVF. De goals van Tim uiteraard en tussendoor heeft onze eigen dribbelkoning Dean nog de 11-2 gemaakt na een mooie solo. Vervolgens wordt het wat door elkaar gehusseld (aanvallers en verdedigers gewisseld, middenvelders ook in de aanval). Dat is flink wennen maar het resulteert ook nu weer in een aantal kansen. Na twee mooie schoten van Mees is het de derde keer wel raak zet Tom de 14-2 eindscore op het bord.
