“Een eerste finale” noemde hoofdtrainer Gerard Pouw de wedstrijd bij vv De Posthoorn. De eerste twee bekerduels waren door beide clubs in winst omgezet en zo kon het een spannend duel worden in Amersfoort. Door het betere doelsaldo van onze tegenstander van vandaag, was alleen een overwinning voldoende om poulewinnaar te worden en door te gaan naar de volgende ronde. De Posthoorn is een “roemrijke” club, ontsproten vanuit de PTT en was ook ooit zelfs een beetje “roemrucht”. Althans: dat las ik vooraf in een artikel omtrent hun geschiedenis. Het was de eerste keer dat wij op sportpark “de Bokkeduinen” mochten voetballen en ik proefde vooral een mooie volksclub-sfeer.
SVF begon met de volgende spelers: Lars Odijk in het doel en vervolgens van achteruit: Nando Koedam, Gijs de With, Bas Terlouw, Stijn Brandts, Remco den Broeder, Dennis Dekker, Jesse de Kruijf, Vince ven Ee, Wahib el Makrini en Rik van der Mispel. Wissels vandaag waren: Bram Verkuijl, RiginoOdijk, Tim van Galen en kersverse vader van Joy: Sander Mocking. De voorbereiding heeft laten zien dat we beschikken over een bredere selectie dan voorheen, met dus meerderespelers die meekunnen in ons eerste. Afijn: daar komen we later in dit verslag nog wel op terug.
Met mooi voetbalweer werd begonnen aan de strijd, want strijd werd het wel degelijk vandaag. Op het spel stond dus de titel in poule 06 van de eerste bekerronde. Winnaar worden in de poule kan betekenen dat je weer een mooie tegenstander loot in het vervolg. Ik denk dan meteen terug aan de thuiswedstrijd welke we ooit mochten spelen tegen IJsselmeervogels, de club waar destijds “onze” Wouter van Hoof toen in de hoofdmacht speelde. Een geweldige dag was dat, met heel veel goeie promotie voor onze dorpsclub. Maar goed…: dan moest er vandaag dus wel gewonnen worden en we wisten heel goed dat dit geen eenvoudige opdracht zou zijn tegen deze vierdeklasser. Dat werd dan ook al snel duidelijk, want met name de eerste helft zagen we een wedstrijd van “mannen tegen jongens”. Meteen na de aftrap al moesten we alle zeilen al bijzetten om de aanvallers van Posthoorn te beteugelen. Erg wennen moesten we aan het fysieke spel van de thuisclub, wat overigens volledig fair gespeeld werd. Ook moesten we om leren gaan met hun telkens snelle spelhervattingen en slimme acties, waarbij wij toch vaak nét iets te laat waren. En lopen met de bal werd door de tegenstander al snel onderbroken en soms bijna afgestraft. Dit alles resulteerde in de 10e minuut in een terechte (vernam ik van anderen, want ik stond veel te ver af om te kunnen oordelen) penalty, waarbij even de noodrem gehanteerd moest worden. Kortom: terecht 1-0 want Posthoorn speelde gewoon net een tandje hoger dan SVF. En dat brak ons bijna op in deze eerste helft, want wij bleven eigenlijk net dat stukje extramissen, wat men tegenwoordig omschrijft als: “gogme en grinta”. Ik noem het eigenlijk gewoon liever een stukje verbetenheid. Er was zeker wel inzet en strijd, maar laten we maar zeggen dat de slimheid en de fysieke overtuiging bij ons net effies ontbraken. Een goed voorbeeld daarvan was de nummer 12 van de Posthoorn. Onze spitsen kregen bijna geen enkele kans tegen deze voorstopper die fysiek zo’n beetje de baas was op het hele veld, of op zelfs het hele sportpark de Bokkeduinen……. Dat de beste man na het telkens onderscheppen van de bal niks anders deed dan diezelfde bal met kracht naar voren te trappen, is een bijkomstigheid😊 Feit is; dat het voor de rest wel makkelijk voetballen wordt met zo’n krachtmens in je ploeg en persoonlijk zou ik deze speler er best bij willen hebben…….. Vanuit één zo’n lange bal werden weer de spitsen van Posthoorn aan de gang gezet en 5 minuten voor de rust werd “binnen de zestien” slim een situatie gecreëerd, waar wij de scheidsrechter de mogelijkheid gaven om wéér voor een penalty te blazen. Het zijn van die situaties waarbij 7 van de 10 referees gewoon door laten gaan, maar waar wel een strafschop gegeven kán worden. Ruststand 2-0 en dat was nou net juist het verschil vandaag, want in de tweede helft deden zich 2 situaties voor waar óók penalty’s gegeven hadden kúnnen worden. Eén keer een handsbal? van een verdediger van Posthoorn en één keer een situatie met Rik, waar hij wel degelijk enigszins onheus bejegend werd. Oók van die welles/niets situaties……, maar hier werd niet gefloten en besloot de scheids dus anders. Zette SVF daar dan helemaal niks tegenover en bedoel ik nou dat de schuld bij de scheids lag?? Nou….. zo was het dus echt niet, want onze jongens deelden wel degelijk af en toe aardige speldenprikken uit en wat ik al zei: de scheids kón die penalty geven en kón ook die twee situaties welke we aanhaalden anders beoordelen.
De tweede helft liet een geheel ander beeld zien. SVF was veel beter bij de les en had kennelijk lering getrokken vanuit de eerste 45 minuten. Er ontspon zich een leuke partij voetbal met nu vanuit SVF meer de echte verbetenheid. Lars Odijk moest nog wel een topredding verrichten om de wedstrijd een wedstrijd te laten blijven, maar met name Wahib liet zien dat hij wel degelijk heel goed kan voetballen. Na een eerste gemiste kans speelde hij op fantastische wijze Rik van der Mispel geheel vrij en Rik verschalkte de keeper met een bijzonder fraaie lob. Stand 2-1 derhalve na een bijzonder fraai staaltje voetbal en SVF rook kansen op méér. Maar ook Posthoorn bleef gevaarlijk met hun goeie aanvoerder en snelle spitsen. En zo kwamen er kansen voor beide partijen en merkten we ook dat Posthoorn zeker nog niet gerust was op de overwinning. Kansen kwamen er voor Vince en Rik, maar het zat ook effies niet helemaal mee. Dan gaat ook de vermoeidheid spelen en zien we dat dan verdedigen toch net effe iets makkelijker is dan aanvallen. Posthoorn krijgt goeie kansen om de wedstrijd te beslissen, maar Lars keept een goeie wedstrijd en Regino haalt nog een bal van de lijn.
Uiteindelijk kunnen we wel leven met De Posthoorn als winnaar. Een goeie ploeg met veel (overigens faire) fysieke kracht gaat met de overwinning (en dus ook met de poule-winst) aan de haal. SVF legde een prima tweede helft op de mat en de tot nog toe gespeelde (oefen) wedstrijden laten zien dat het best een mooi seizoen kan worden. Sterker in de breedte met vooral spelers als Bram, Jesse en vooral ook Stijn, die laat zien dat de linksback positie door hem niet meer afgegeven gaat worden….. En daarbij nog spelers al Dennis, Remco, Edwin, Gijs (van Veen), Ralph en Tim en nog diverse andere spelers welke ingepast kunnen worden. En dan deden Marcel Laros en Freek Scherpenzeel nog geeneens mee vandaag. En ook verheugend is het uiteraard; dat Wouter van Hoof weer aan de training begonnen is, om mogelijk een groot stuk voetbal know-how toe te kunnen voegen. Maar vooral zal het zaak zijn om al deze spelers in een goeie sfeer bereid te houden voor de breedte van ons eerste en tweede elftal. Want ook ons tweede team is van groot belang!! En als we dan ook nog een extra stukje gogme en grinta kunnen toevoegen 😊😊😊 dan kon het weleens een heel leuk seizoen worden. Ook een aantal zaken naast het voetbal willen we jullie graag op wijzen, te beginnen met leuke acties rondom de eerste competitie wedstrijd thuis tegen HDS, aanstaande zaterdag. En ook willen we iedereen alvast wijzen op zaterdag 7 oktober. We spelen dan de derby thuis tegen Schalkwijk, met aansluitend een mooi oktoberfeest!
Heel erg vervelend was wel de fikse blessure van Jesse de Kruijf. Waarschijnlijk met een sleutelbeen- breuk moest Jesse de strijd staken. Dank aan Stefan Rieff die Jesse naar het ziekenhuis gebracht heeft en uiteraard wensen we Jesse een voorspoedig en vlot herstel toe.
Groet, Kees
De foto’s van deze wedstrijd zijn gemaakt door René Koedam. Deze komen weer netjes in het album van Wim Terwint te staan.
