Er lijkt geen einde aan te komen, wederom een overwinning (de 7e op rij) tegen niet de minste tegenstander. Zondagmorgen 11.00 uur, dat is even wennen, met als voordeel dat we de hele middag daarna lekker van de zon konden genieten. Maar eerst stond daar Hercules dames 1 op het programma.
Thuis was het na een zeer spannende wedstrijd 2-2 zeker niet slecht, maar zou er vandaag een stuntje inzitten? In ieder geval weer 4 wissels op de bank, dit keer Debbie, Laura, Manouk en Maaike.
Het leek in het begin of iedereen een beetje in shock was met de nieuwe basisopstelling, het zeer geroutineerde Hercules maakte hier ook nog eens extra gebruik van door continue van positie te wisselen. Toch was SVF het meeste aan de bal en konden we Hercules op hun eigen helft houden. Helaas geen echt uitgespeelde kansen en er sloop wat frustratie bij ons in de ploeg. Loes had wat kleine pijntjes en werd vervangen door Debbie en niet veel later kon ook Maaike in de ploeg komen voor Kaka.
Maar deze al wat grijzende dames, enkele zelfs voorzien van echte ouderwetse vlechten, lieten ons lekker het spel maken en loerde op die ene counter. De scheidsrechter tuinde ook nog eens regelmatig in de lepe trucjes van deze taaie tantes en SVF was voor het eerst sinds tijden toch wat de weg kwijt. Tot overmaat van ramp kon uit de eerste echte uitval van Hercules ook nog eens vrij ingeschoten worden en stonden we met beide benen weer op de grond 1-0 achter.
Nog maar een wissel dan, Laura op de plek van Danique om het vele loopwerk te verrichten. Zowaar begonnen we er weer in te geloven. Prima aanval en een schot in de verre hoek van Charona onbereikbaar voor de keepster, maar met hulp van de paal kwam deze er miraculeus weer uit.
Met een achterstand de rust in. Een rust die echt even nodig was om iedereen weer even uit te leggen dat wij voetballen voor het plezier en een nederlaag echt geen ramp is. Stoppen met mauwen poesjes! 
Zodra dit plezier er weer is en we hebben het geduld om op die kansen te wachten, kunnen we ook deze pot gewoon winnen.
En dat gebeurde ook, Hercules kwam echt wat gevaarlijker uit de startblokken en was vastberaden om de wedstrijd snel op slot te gooien. Maar SVF stoere meiden gooiden er nog een schepje bovenop, kansen voor Annet en Kirsty en uiteindelijk een prachtige actie van Debbie, alleen op de keeper af en GOAL! Dan maar gelijk voor de overwinning werd er waarschijnlijk gedacht want de poezen veranderden in tijgers en beten zich vast in deze tegenstander. De scheidsrechter had zijn handen vol, maar het werd wederom een echt gevecht met als bekroning een prima uitgespeelde aanval, voorzet van Debbie, afgemeten en prachtig en beheerst ingeschoten door matchwinner Anouk.
Compliment voor de veerkracht en onbedoeld een prachtige les hoe je omgaat met tegenslagen, het meegereisde publiek heeft daar net als de coach van genoten. Trix bedankt dat je wilde vlaggen!
Volgende week, nog een half uurtje vroeger, naar Rivierwijkers die we thuis hebben verslagen met een krappe 1-0. Zou leuk zijn als we nog een plaatsje of misschien wel 2 kunnen stijgen, maar het seizoen is nu al definitief geslaagd.
Nog 3 wedstrijden + een benefiet wedstrijd tijdens de Samenloop voor Hoop op 21 mei. Hiervoor gaan we straks ook tribune kaarten verkopen, dus hou ons in de gaten!
