Ik ben nog altijd verliefd op het cafe
Die rumoerige plek, waar je met een goede vriend net iets te dronken wordt, waar je tussen het brallen door onopvallend een arm om hem heen kan slaan en zeggen dat je van hem houdt. Zonder dat iemand het hoort, zonder dat er de volgende dag over gesproken hoeft te worden. De zekerheid dat je even op jezelf kan zijn, zonder alleen te zijn. De zekerheid dat er altijd wel iemand is om even tegen te praten.
Waar iemand anders voor je mag besluiten dat je nog een half glaasje krijgt, gewoon omdat je zo lekker zit te genieten. Waar je een goed gesprek met een vreemde kunt hebben. Where everybody knows your name… Waar, in principe, iedereen welkom is.
Het cafe is een dans. Een opvoering. Een echt cafe is cabaret. En we zitten niet vanuit het donker te kijken, we spelen mee. We zijn acteurs in deze voorstellingen, allemaal. Het is een gesamtkunstwerk. Een geweldig glas bier, een fonkel in de ogen, een beetje aandacht, de juiste timing en muziek – met al die kleine, individuele pleziertjes samen componeren wij met elkaar de ambiance, de bruisende sfeer, het canvas voor een dierbare herinnering.
dat is het cafe
dat is de MalleMolen
