Zondag 28 februari, een stralend zonnetje en een felle koude wind, gelukkig niet zo hard als vorige week. Deze keer wonnen we de toss en kozen uiteraard voor wind mee. Aan de aftrap stond een flink gewijzigd elftal van SVF, onze routiniers, Debbie, Anouk en Melissa konden allemaal niet meedoen. Gelukkig hadden we de jonkies, Manouk, Sofie en Kirsty weer ter beschikking en ook Annick was van de partij.
Onze tegenstander Hercules VR1 had de nodige ‘vlieguren’ erop zitten, een zeer ervaren ploeg met volgens mij veel mama’s en misschien zelfs wel een grootmoeder… Ze hadden opvallend wisselende resultaten gehaald, 7 gewonnen en 7 verloren en stonden 3 plaatsen boven ons.
Omdat de aanvalslinie van ons zo’n beetje afwezig was en we toch wel vinden dat de beste verdediging de aanval is, moesten we een list bedenken. Simone weer van de laatste man positie gehaald en rechtsbuiten gepositioneerd, Manouk in de spits en Annick linksbuiten.
Achterin moet Laura het deze keer dus maar dicht houden met de vertrouwde andere dames en Patricia op de goal. Onze ‘vaste’ scheidsrechter Harry voelde het spel wederom goed aan en er kon lekker op het randje worden gevoetbald, uiteraard wel sportief.
De druk op het doel van de tegenstander konden we goed uitvoeren, maar behalve wat goed genomen corners leverde dit weinig gevaar op. Tot een prima pass van Manouk, Simone de gelegenheid tot schot bijna recht omhoog te plaatsen, de keepster ver voor de goal en met hulp van de wind en het harde veld, stuitte de bal over haar heen het net in. 1-0!
Maar we hadden het toch moeilijk, prima positie spel van een paar hele goede spelers, waarvan er aan aantal wel pijntjes begon te krijgen. Vol op de aanval blijven gaan op zoek naar die belangrijke 2e goal met de wind mee en dan proberen de boel dicht te metselen. Die goal viel gelukkig ook, een verwoestend schot van Annick….. oh nee een beheerst rollertje passeerde weer de doellijn, maar ook deze doelpunten tellen hoor!
Theepauze, even rust pakken en Sofie ging zich warmlopen voor haar invalbeurt die ze prima uitvoerde op de linksback positie. Dat was zeker geen makkelijke 2e helft, we kwamen er zelden uit en Patricia hield er een paar goed uit. Het middenveld vocht als leeuwen en ook Romy kon de spits lekker uit haar spel halen.
Een hoekschop voor Hercules verdween via het hoofd van een van onze speelsters in ons eigen doel… eerlijk gezegd wel de mooiste van onze drie doelpunten, maar 2-1 was wel een terechte afspiegeling van de verhouding op dat moment.
Ook Hercules probeerde het een keer van grote afstand met een prachtige lob over onze keeper 2-2. Flink balen, het zou ons toch niet gebeuren dat we weer in de blessure tijd geklopt werden? Volop strijdlust, een geblesseerde Kirsty en onze turbo speelster Maaike mocht weer aan de back… inhouden?? Wat is dat, vol er in en ook op het middenveld kan ze prima uit de voeten bleek wel, zij groeit elke week en speelt pas een paar weken voetbal! Zelfs Danique viel van haar geloof door een bal vol op haar hoofd te nemen. De beloning was een dik verdiende 2-2 tegen een wederom iets betere tegenstander. Balsponsor Sandra van Kiaora was goed aan haar trekken gekomen en gaat ons blijven volgen, goed gedaan dames en Debbie bedankt voor het vlaggen!
