Alle dingen die gebeuren bestaan uit : én, én, én, dat is mij al vele jaren duidelijk. Alle dingen die gebeuren komen echt nóóóóit voort vanuit alleen maar één oorzaak. Ik ga een voorbeeld geven: het is inmiddels al weer ongeveer 30 a 31 jaar geleden dat ik mijn allereerste spiksplinternieuwe nieuwe auto kocht. Een Toyota Carina met kenteken FX-PG-49, kleur Turquoise………. Denk a.u.b. niet dat ik dat kenteken nog wist, maar ik heb een zoon die “heeft iets met auto’s” en die kan echt alle kentekens van auto’s welke ik gehad heb, zo vanuit het hoofd opnoemen.
Het draaide inmiddels redelijk goed met ons eigen hoveniersbedrijf en als “aanmoedigingsprijsje” gunden wij ons (Marian en ik) een allereerste nieuwe auto. De Toyota was precies één jaar en één maand oud, toen ik voorgesorteerd stond op de kruising Zandweg – Romeinenbaan in Wijk bij Duurstede. Oftewel: daar waar nu de rotonde is bij garage Beijer en het Shell pompstation van de aloude bekende garagehouder Cor van Kerkhof. Ik had een afspraak bij één van mijn eerste klanten, namelijk notaris van Nielen op de Middelweg, “over de sluis” zoals wij dat destijds duidden. Nogmaals: ik stond keurig voorgesorteerd om linksaf de Romeinenbaan op te gaan, toen er plotseling en grote rode Volvo zich vanaf de Romeinbaan met hoge snelheid met een forse klap “nestelde” in mijn (inmiddels niet meer geheel splinternieuwe) bolide. Nou zijn Toyota’s best goed gebouwde auto’s, maar Volvo’s schijnen nog net effe ietsje sterker gebouwd te zijn. Met een giga klap boorde de Volvo zich in mijn auto, net achter mijn bestuurders stoel. Er was geen houden aan. Ik schijn twee keer om mijn as getold te zijn (liet ik me later vertellen) om uiteindelijk, na óók nog een stukje los gekomen te zijn van de aarde, (vertelden omstanders) aan de overkant van de kruising met mijn auto in de sloot te belanden. Had ik één halve meter naar achter gestaan, dan hadden jullie dit stukje waarschijnlijk niet gelezen…… Op onverklaarbare wijze ben ik uit de auto gestapt, ben op de grond gaan zitten en heb aan de eerste de beste man die naar mij toe kwam gevraagd of hij een sigaretje voor mij had………. Niks gebroken, niks geen schrammen of bloederige taferelen waren mijn deel. Ik ben alleen twee weken daarna zo stijf geweest als een goed opgedroogde, keihard gewapende betonfundering. Ook de bestuurder van de Volvo was uiteraard enorm geschrokken, maar kon kennelijk ook zonder noemenswaardig letsel gewoon uit zijn auto komen. Hij kwam naar mij toe om uiteraard te vragen hoe het met mij ging en gelukkig waren we beiden zo reëel om vast te stellen dat we van geluk mochten spreken voor wat betreft het feit dat we er beiden toch wel redelijk goed vanaf waren gekomen. Ik vroeg hem hoe dit ongeluk nou kon gebeuren? Ik stond toch duidelijk en zichtbaar voorgesorteerd en op de juiste manier gaf ik terecht voorrang aan de auto’s welke mij tegemoet kwamen. De beste man maakte oprechte excuses en begon te vertellen dat hij gewoon in gedachten was en niet goed opgelet had. Er waren problemen thuis waardoor hij wat later richting zijn werk vertrokken was. En ook “op de zaak” was het allemaal niet zoals het zou moeten gaan en bovendien was hij vanuit Culemborg nu met de pont gegaan, waar hij anders altijd via de snelweg naar het werk ging. Een klein beetje onbekendheid dus ook hier en dat alles moest geleid hebben tot deze fikse aanrijding. Ook hij was (net als ik natuurlijk) vreselijk geschrokken en vrij snel kwamen we beiden nogeens tot de conclusie; dat het wel zeer bijzonder was dat we er beiden zonder “kleerscheuren” van af gekomen waren……. Met alleen “blikschade” is op zich wel te leven, zeker als je weet dat er op mijn auto een goeie afschrijvingsregeling van toepassing was. Het eerste jaar na nieuwe aankoop geen afschrijving bij total loss, dus ik kon gewoon weer eenzelfde nieuwe auto kopen…… (heel even komt nu mijn verzekeringen achtergrond weer effe naar voren 😊) En total loss was de Toyota Carina wel degelijk. De gehele achterkant zat in de kreukels en het leek of ik twee reservewielen had, want ook mijn linker achterwiel lag in plaats van verticaal, nu horizontaal plat op de grond.…..
Afijn…., dat was dus een voorbeeld van het feit dat dingen welke gebeuren altijd meerdere onderliggende oorzaken hebben. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen waarbij de oorzaak zeker niet ligt aan maar één aspect. Kijk…., dat Poetin en ook Thierry Baudet inmiddels stapelgek geworden zijn, ook dat komt niet alléén maar door hun inmiddels behoorlijk geslonken verstandelijke bagage. Ook daar is meer aan de hand, zeker weten. Bij Poetin natuurlijk (naast zijn vermoedelijke dementie) de innerlijke wens om het voormalige Russische Rijk in oude glorie te herstellen en daarnaast om straks als “grote man” de geschiedenisboeken in te gaan. Maar ook onder andere het Russische politieke systeem heeft er voor gezorgd dat nu de oorlog met buurman Oekraïne aan de orde is. En bij Thierry Baudet kan het niet anders zijn; dan dat zijn grote wens om “belangrijke” politiek te bedrijven, alsmede zijn zeer irriterende uitspraken, beïnvloed worden door niet alleen zijn opvoeding en vreemde lectuur welke hij vermoedelijk tot zich neemt, maar voornamelijk ook door de reptielen welke in zijn eigen hoofd “rommel aan het zaaien zijn”. En zo roeptoetert Baudet zich een slag in de rondte. Ook hier dus weer: én, én, én……..
Nog een voorbeeld: hoe is het toch mogelijk dat een voetbal-elftal met de meest dure aangekochte spelers, alsnog vaak niet de beste prestaties levert. Er worden spelers gekocht van 40, 50 en soms 100 miljoen Euro’s, om vervolgens als derde of vierde (of nóg lager) te staan op de ranglijst. Voorbeelden zat, kijk maar in Engeland, Spanje en Italië. Maar ook bij ons is dat aan de orde en niet alleen op hoog niveau. Wat is dat dan toch? En eigenlijk is dat vrij eenvoudig te verklaren. Ook hier gaat het om: én, én, én! Een goeie coach is belangrijk, goed trainen is belangrijk en bijvoorbeeld ook een prettig thuisfront is belangrijk, zeker bij topsporters. En dan komt ook de factor “geluk” ook nog effe om de hoek kijken, want een bal binnenkant paal het doel in, is heel wat anders dan een bal binnenkant paal het doel uit……. Met 1-0 vóór komen of met 0-1 achter komen in de 88e minuut van een voetbalwedstrijd, is vooral mentaal een giga verschil. Aspecten als: -goed in je vel zitten, -op de juiste plek opgesteld worden, -de inzet van jouw tegenstander en ook zelfs -het weer van dat moment, kunnen allemaal belangrijk zijn voor het uiteindelijke resultaat. Eén keer verliezen kan nog wel, maar als rijke clubs twee keer achter elkaar de bietenbrug opgaan is dat natuurlijk onmogelijk. Dan gaan de supporters én Johan Derksen én Renée van der Gijp én ook een beetje Jan Boskamp roeptoeteren. Ook hier dus: én, én, én……..
En in de politiek is dat alles natuurlijk niet anders. Ook daar is het altijd (niet vaak, maar gewoon altijd!) én, én, én. Een oorlog los je niet zo maar effe op. Een woningcrisis en stikstofcrisis kom je niet zo maar effe doorheen. En alle mensen door de energieperikelen van vandaag heen loodsen is niet een kwestie van effe één knopje omzetten. En om “het probleem asielzoekers” op de juiste manier zien op zien te lossen, daar hebben we óók én, én, én (en misschien nóg wel een én) voor nodig. En het klinkt wat overvloedig misschien, maar ook hier hoor ik heel veel mensen alleen maar roeptoeteren, niet allen de burgers, maar juist vooral ook politici.
Ik wil er maar mee zeggen: roeptoeteren wanneer je denkt dat er maar één reden is voor alles wat er gebeurt en ook roeptoeteren omdat er volgens jouw maar één ding nodig is om een probleem opgelost te krijgen, is niet zo verstandig. Roeptoeteren in de politiek “dat alleen maar jouw oplossing belangrijk is”, is bijna altijd alleen maar bedoeld om politiek gewin te betrachten, daar ben ik inmiddels wel van overtuigd. Maar voor de juiste oplossing is er echt meer nodig! Oftewel juist ook hier weer: én, én, én ! En vooral is het nodig dat we sámen werken aan oplossingen en dat we veel vaker respect op kunnen brengen voor oplossingen waar jij persoonlijk nog niet aan gedacht hebt.
Misschien zouden een aantal mensen daar eens wat méér aan willen denken? Dan zou het leven misschien: én wat leuker worden, én wat vriendelijker én gezamenlijke oplossingen zouden sneller dichtbij kunnen komen. Zeker weten!
Groetenenen,
Kees
