Een van de weinige voordelen van onderaan de ranglijst staan is dat de tegenstanders die boven je staan je altijd onderschatten. Voor Domstad was het afgelopen zondag natuurlijk een eitje, tegen de dames uit Cothen… Maar als ze goed naar de ontwikkeling van de stand hadden gekeken, had hen moeten opvallen dat we de laatste 2!! wedstrijden ongeslagen waren en de 2 wedstrijden daarvoor met minimaal verschil hadden verloren.
Zo langzamerhand begint het een gewoonte te worden dat tegenstanders ons na afloop komen feliciteren en zich hardop afvragen hoe het komt dat wij zo laag genoteerd staan, dat zegt genoeg over hoe we ook deze wedstrijd weer hebben gepresteerd.
De voorbereiding voor ons was wat rommelig, het veld van Domstad ligt namelijk pal naast het stadion van FC Utrecht dat die dag tegen Ajax speelde. We begonnen dus later en nadat iedereen het parkeerterrein was binnen geloodst konden we de koppen tellen, 13 fitte dames en 1 geblesseerde Kirsty, top dat je er wel bij was! Mariska en Manouk weer uit de ziekenboeg, begonnen in de wissel.
Een extreem zwaar veld maar een uitermate goed fluitende scheidsrechter, bleek de oude slager uit Wijk bij Duurstede te zijn (De Bouter), waarop Kaka opmerkte dat hij dus wel tegen een beetje bloed zou kunnen 😉
Met een goede instelling begonnen we aan de wedstrijd, de achterhoede won simpel alle duels, waarbij nieuwkomer Maaike Stooker een openbaring is, hoezo inhouden? Vol in de duel en altijd op de bal. Mochten Romy, Danique of Maaike een keer mis tasten dan is onze laatste man Simone altijd in de buurt om te repareren. Simone speelt als een echte ouderwetse laatste man, heel veel meters achter de verdediging en dit blijkt bij ons heel goed uit te pakken. Het enige gevaar voor doelman Patricia komt eigenlijk voort uit spelhervattingen. Een ander dreigend gevaar voor onze keeper waren de stadion geluiden van de FC. Maar gelukkig werd er weinig gescoord bij onze buren.
We beloonden onszelf onvoldoende in de eerste helft, toch zeker 3 opgelegde mogelijkheden werden niet benut, maar het spel was weer zodanig dat de tegenstander weer achter ons aan liep. Toch viel er uit zo’n vrije trap helaas toch een doelpunt tegen. We stonden op 1 lijn opgesteld bij een vrije trap van links, die precies achter deze denkbeeldige lijn viel. Een slimme speelster van Domstad aarzelde geen moment en rondde wel beheerst af.
Toch wisten we dat het wel goed zou komen en bleven er voor gaan. Net als in de vorige wedstrijd viel wel op dat we op het middenveld te snel de bal naar voren brachten, vorige week hielp ons dat met wind mee wel aan de overwinning, maar op dit veld moest er toch meer rust worden gevonden. Helaas viel ook Anouk nog uit met een blessure en ook Melissa had kleine pijntjes, dat betekende de rentree van Mariska en Manouk.
In de rust werd er even orde op zaken gesteld, we gingen hier minimaal een punt halen dat was duidelijk. Door Mariska als een spelverdeler op het middenveld te zetten en Manouk als extra aanspeelpunt voorin om de bal wat langer vast te houden, kwam er steeds meer lijn in ons spel. De opdracht aan de andere middenvelders was om Mariska te ontlasten van verdedigend werk en in stelling te brengen in de opbouw. Met haar ervaring strooide ze met prima gegeven ballen de ene keer op links en de andere keer op rechts. Nu waren we helemaal heer en meester en moesten alleen alert zijn voor de counter.
De verdediging deed zijn werk uitstekend, op het middenveld werkten Kaka en Laura enorm hard en Debbie was, ondanks een boomlange goede laatste man, ongrijpbaar. Door goed aandringen van Annick, ontstond een mooie combinatie met Manouk en Debbie. Debbie kwam in een moeilijke positie om te scoren maar krulde de bal uitstekend in de verre hoek… 1-1.
Een moe gestreden Danique werd nog vervangen door Melissa, die de bal prima in de ploeg kon houden en Manouk kon daardoor een linie zakken. We kregen op het laatst nog een gevaarlijke situatie voor het doel waar we de bal maar niet weg kregen, via de rebound kwam hij nog een keer hoog in de 16 meter, maar Romy kopte hem zo’n beetje naar de middenlijn!
Het eindsignaal klonk, voor Patricia was het dubbele vreugde, haar clubje bleek ook nog gewonnen te hebben en hier wederom een punt behaald, hoewel we er misschien wel 2 hebben laten liggen, moeten we dit koesteren.
Volgende week staat de wedstrijd tegen Hoogland (0 punten) gepland, wij moeten nu zelf waken voor onderschatting. Mooi om deze flow nog 1 wedstrijd vol te houden en dan even lekker bijkomen om even de kleine pijntjes te laten verdwijnen en dan vanaf 17 Januari 3 thuiswedstrijden op rij. We zijn er klaar voor!
