Mijn gedachten gingen zaterdagmiddag bij SVF-Schalkwijk uit naar 11 november van het vorig jaar. Toen was het immers nummer 11 Sam Diks van Schalkwijk die met drie doelpunten matchwinnaar werd voor zijn club. En dit keer was het een andere speler, de nummer 7 van SVF, namelijk Freek Scherpenzeel, die met eenzelfde aantal van drie doelpunten de Cothense ploeg aan de eerste overwinning van dit seizoen hielp. Werd het destijds 0-3, nu stond er na het laatste fluitsignaal van de 22-jarige Tim Bron uit Wijk bij Duurstede (voortreffelijk op dreef, geen gele kaarten) 3-1 op het scoreformulier. En dus moest ik na afloop mijn afspraak nakomen: oud-voorzitter Kees Mocking mocht een heerlijke fles Sauvignon Blanc, namelijk een Mount Vernon Marlborough die bekend staat als de beste wijn uit Nieuw Zeeland, van mij in ontvangst nemen. Een verdiend geschenk want SVF was dit keer de meest doeltreffende ploeg geweest.
Voor mij is zo’n streekderby het feest van de herkenning. Zodra ik het Cothens sportpark binnenkom, is het meteen al raak. Zo raak ik aan de praat met een mevrouw met wie ik zeventig (!) jaar geleden in de klas zat van de lagere Sint Carolus-school in Cothen. Haar meisjesnaam: Tini van Breenen en samen hebben we de namen van talrijke klasgenoten de revue laten passeren. Helaas is bijna de helft al overleden, zodat we toch moeite hebben om die reeks door te nemen. In de bestuurskamer worden Schalkwijk-voorzitter Ton Vernooy (dit keer mijn particuliere chauffeur) traditiegetrouw hartelijk ontvangen door Geertje, die koffie met verse cake serveert. Voorzitter Erwin blijkt een goede gastheer en intussen gaat de wedstrijd beginnen en ga ik naar de tribune, waar Corrie Van der Mispel-De Gier gezellig naast me komt zitten. Na vijf minute veert onze buurvrouw Angeli op: haar zoon Vince heeft zojuist 0-1 gescoord en bezorgt Schalkwijk een bliksemstart. En ik zie alweer de wedstrijd van 11 november voor me, die voor Schalkwijk zo succesvol verliep!
Maar in tegenstelling tot die wedstrijd van vorig seizoen laat SVF zich niet van de wijs brengen door die snelle achterstand en neemt met agressief spel de regie over. De ploeg van Gerard Pouw zet de tegenstander doorlopend onder druk en geeft geen centimeter speelruimte weg. En die speelwijze loont: Freek Scherpenzeel weet in korte tijd doelman Ramon Wieman drie keer te passeren. SVF heeft duidelijk ambitie om de eerste zege binnen te slepen en dat komt in de derde treffer van Freek tot uitdrukking. Hij verdient hier een ster mee van de website’ Voetbal Nederland’ die spelers na 25 doelpunten deze onderscheiding toekennen, van harte Freek. Trouwens, zo’n achternaam roept bij mij dierbare herinneringen op, want in mijn jeugd mocht ik in Wim Scherpenzeel bewonderen, die we destijds de ‘Abe’ van SVF noemden vanwege zijn superieure spel. En zo’n naam geeft natuurlijk wel verplichtingen. Na de 3-1 deed Schalkwijk nog verwoede pogingen om de score een beter aanzien te geven maar een bijna foutloze Marcel Laros weet niet van wijken en zo is de sportieve revanche van SVF op Schalkwijk een feit. En moet ik na afloop in de overvolle bestuurskamer mijn dure fles wijn een nieuwe eigenaar bezorgen, proost Kees!
Hans van Echtelt
