8 oktober 2017. Door de bomen het bos niet zien, vrouwen 2 verliest met 6-0
Het was voor mij een iets duistere dag. Vorig seizoen speelden we ook tegen dit team, op een soort van oud hockeyveld, waar ik mijn voorste kruisband afscheurde. Ik hoopte dat de meiden niet op hetzelfde veld speelden, gelukkig was dit niet het geval. Maar met veel vertrouwen ging mijn rondreis eerst naar Utrecht om foto’s te maken bij SVF VR2 (1e kwartier heeft Juliëtte foto’s gemaakt, thanks girl) en dan zou ik mijn weg vervolgen naar SVF VR1 in Maarssen om daar foto’s te maken.
De dames begonnen om 11.00, voor sommige veel te vroeg natuurlijk. Toen onze dames het veld opgingen, ging de zon schijnen, want wij zijn het zonnetje in huis. Fantastisch voetbalweer, niet te warm en niet te koud, goeie zuurstof in de lucht en gaan. Een aantal mensen hadden een vet feestje gehad bij Pussylounge, waardoor ze maar twee uur of minder slaap hadden, maar wat waren ze aan het strijden in het veld!!
De coach van vandaag is Vincent, de oom van Nikki en haar neefje Lukas mocht vlaggen (Bedankt heren).
Ook waren de trouwe fans van Manouk aanwezig (leuk dat jullie er waren Claudia en Hans).
Onze vaste keepster Mandy B. was vandaag niet aanwezig. Mandy heeft een week lang opgesloten gezeten in een huis om te stoppen met roken en fit te worden. Mandy wij zijn beretrots op jou! Hierdoor moest er een veldspeelster keepen, dit keer de eer aan Renske om Mandy haar plaats te innen. Ze heeft het heel goed gedaan voor iemand die nog nooit gekeept heeft.
Ondanks dat Hercules 80% op ons helft speelde, creëerde ze veel kansen op het doel. Gelukkig gingen er van de +-20 schoten er maar twee doelpunten in. Het was een vermoeiende wedstrijd voor veel meiden, nieuwe meiden die nog nooit 90 minuten lang hebben gevoetbald. We zijn een nieuw team en nog niet helemaal op elkaar ingespeeld, zijn aan het rouleren in de juiste positie voor de juiste persoon. Veel ballen door de lucht wat onnodig is, we zijn sterker over de grond dan in de lucht. Van onze kant moesten we meer verdedigend spelen dan aanvallend. Vanwege communicatiegebrek in het veld hebben we de tegenstanders niet vast kunnen zetten op hun helft. Een zware taak voor de verdediging en de keepster om de ballen van het doel te houden. Door het snelle spel van Hercules moest Oma Dora (Suus J) af en toe ingrijpen door een sliding te maken. Zo had het middenveld de taak “als de ene hand de andere wast worden ze beide schoon” het wordt gemakkelijker als je elkaar helpt. En dat deden ze, bij een mogelijke aanval gelijk de bal naar voren te vuren om de voorhoede te vinden.
Helaas liep het voor Maaike iets minder goed af. Ze kwam in een duel met de tegenstander verkeerd terecht en moest het veld verlaten vanwege een blessure aan haar knie. Zo miste onze verdediging een goede verdediger. Met weinig wissels en veel geblesseerde en meiden die nog niet helemaal fit zijn, hebben we het super goed gedaan. Zoals ik altijd zeg “Je bent net zo sterk als je zwakste schakel” je bent niet alleen en je kan het niet alleen. We blijven positief coachen om de meiden te motiveren. We zijn een team en hebben dan ook een taak en dat is plezier hebben!
Tweede helft mochten wij aftrappen. Met een paar veranderingen in de opstelling, gingen we met 4-4-2 spelen. Het opbouwen ging al een stuk beter dan de eerste helft, we namen de tegenstanders mee op hun helft. Door coaching van Emmeke achterin konden ook wij kansen creëren op het doel maar het mocht niet baten. Met een aanval van achteren door Annet opgebouwd naar voren die Suus de Jong kon vinden en samen het spel speelde met de snelle rechtsbuiten Annemarie die langs de flank haar tegenstander wegspeelde en onze spits probeerde te vinden. Zo hebben we een beest van een Loes gezien, ze had vuur in haar ogen om te scoren maar kon het net, net niet vinden;). Zo heftig zelfs dat ze van alle slidings die ze had gemaakt, een bloedbad op haar been had en diehard door ging. Normaal gesproken mag je dan het veld niet betreden vanwege ziektes die overgebracht kunnen worden, maar de scheids vond het prima. Eva werd gewisseld omdat ze ziek was en het niet kon volhouden. De wissels waren op en kon er echt geen uitval plaats vinden. Gelukkig waren de meiden nog positief en hadden nog strijdlust.
The women of the match vond ik Manouk. Ze was overal te vinden in het veld, ondanks haar blessure aan haar lies en enkel stond ze daar wel te shinen en probeerde fouten te herstellen.
Verder sloeg de vermoeidheid toe en mede door het gemis van Maaike vielen er achter wat gaten. Zo kon onze keepster de tweede helft niet de nul houden. Uiteindelijk kon Hercules nog 4 doelpunten maken. Nikki kreeg nog een kans voor het doel maar schoot net naast. Ans die met een uurtje slaap nog door haar feestbril het doel wist te vinden vanwege een fout bij Hercules, maar door die bril kon ze niet raak schieten. Vandaag hebben we een ander spel gespeeld. Nog niet ons spel, maar we gaan het volgende week tegen MSV ’19 VR2 anders doen dan vandaag. Plezier hebben en lekker met elkaar voetballen. Over een half jaar staat er een heel sterk team. Ik ben trots op jullie!
Met vriendelijke voetballeesplezier.
Marinde Veenhof.
