Zondag 8 november ’s morgens stond de wedstrijd tegen Quick 1890 AFC uit Amersfoort gepland.
Wederom een tegenstander uit het ‘linker rijtje’ waar wij ergens onderaan bungelen met 0 punten….
Dit zou wel eens een hele opgave kunnen worden, want door allerlei omstandigheden moesten we 90 minuten lang met 10 Dames de klus klaren.
Doelstelling van vandaag was doelpunten maken, ongeacht hoeveel we er tegen zouden krijgen, we moeten eerst gewoon vaker het net laten bollen.
Dus in een compleet nieuwe opstelling, zonder reserves en met 1 dame minder, het veld in.
De tegenstander (5 wissels) had natuurlijk de ranglijst ook bekeken en had dus nog een extra motivatie om eens flink uit te pakken.
De aftrap werd genomen en de tegenstander zocht direct de aanval en tot overmaat van ramp was het eerste schot op het doel (vrij trap van grote afstand) ook direct raak.
Een houdbare bal, maar als het tegenzit dan zal je zien dat onze topkeepster Patricia ook net even niet scherp is….
Maar toen gebeurde er iets waar niemand op had gerekend, SVF Dames ging de strijd aan en gedurende 40 minuten in de eerste helft, kwam Quick niet meer aan voetballen toe. Het leek wel of wij met een mannetje meer speelden en de gelijkmaker hing in de lucht.
Op het middenveld werd enorm gewerkt en elke 2e bal was voor ons, de tegenstander koos ervoor om gewoon met 2 spitsen te spelen, dat was koren op de molen van onze 2 nieuwe back’s Romy en Danique. Koud en zakelijk schakelden zijn alle aanvallen uit en Simone heerste als een vorst door ook nog eens heel verzorgd de lange bal te hanteren.
Het middenveld met Laura en Maaike als grote stoorzenders maakte ongelofelijk veel meters, Kaka en Anouk zorgden voor aanvallende impulsen en we hebben continue op de helft van de tegenstander gespeeld. Manouk en Debby in de spits, tegen vier achterhoede spelers, zorgden continue voor dreiging en sleepten maar liefst 6 corners in een kwartier tijd uit het spel.
Een eerste schotpoging van Debby en vervolgens Laura misten nog kracht, maar toen kwam het onvermijdelijke moment waarop Debby alleen voor de keeper werd gezet…… GOAL!! 1-1 tegen de nummer vijf uit de competitie!! De coach van de tegenstander bleef maar wisselen, maar niets hielp.
Onze gelegenheid’s technische staf (Martin, Hans en Ben) pepten de dames continue op, positiviteit en werklust waren de sleutel voor dit succes.
Martin baalde dat hij 2e helft weg moest om naar een betaald voetbal wedstrijd van zoon Jordi te gaan kijken, dat zegt denk ik genoeg over de prestatie die de dames neer hebben gezet.
Ook de 2e helft pakten we weer goed op, maar heel langzaam brak dit harde werken ons op. Een prachtige aanval van de tegenstander werd fraai afgerond en Patricia moest meerdere malen goede reddingen maken en hield ons in de race. Nog een bal van Debby op de paal, wat zou het verdiend zijn geweest als we op 2-2 waren geëindigd. Maar dat mocht niet zo zijn.
De oorspronkelijke doelstelling, doelpunten maken, uiteindelijk maar ten dele behaald, maar waarom voelde dit dan toch als een overwinning?!?
Tegenstanders, coach en zelfs enkele supporters feliciteerden ONS met deze prestatie en vroegen hardop waarom wij niet hoger staan in de competitie…
Met deze mooie woorden en ervaring dat alles mogelijk is moeten we het doen…. Volgende week staat Aurora op het menu, 1 plaatsje boven ons en wat hebben we daar zin in, toch dames?!
Aankomend weekend spelen alle SVF senioren teams zondag thuis, inclusief SVF1 tegen de koploper! Twee balsponsoren, een tot op het bot gemotiveerd Dames1, dus kom dit met eigen ogen eens bewonderen.
Onze competitie is nu echt begonnen, geen excuses meer, vol aan de bak!!
