Onze tegenstander van vandaag is fusieclub V.S.C. welke ontstaan is vanuit Velox, SVVU en Celeritudo. Dit waren destijds roemruchte clubs, met veel historie. Willem van Hanegem is ooit zijn carrière begonnen bij Velox en voor heel veel S.V.F.ers is het natuurlijk bekend dat “onze” Bob de Gier bij deze club de eerste Cothens betaald voetballer is geweest. Mijn mooiste herinnering aan Velox was: dat we met het tweede ooit moesten voetballen daar, (leider Daan Balk Cobzoon) waarbij we ons om mochten kleden in de oude houten (zeer brandgevaarlijke) kleedkamers onder de ook weer “roemruchte” houten tribune. We speelden toen onder andere tegen “Buik” Wim van Arnhem, later een goeie trainer. SVVU was de club van de Spoorwegen, waar de latere FC Utrecht keeper Henk van Ledden uit voorgekomen is. En Celeritudo was natuurlijk de (katholieke) club van de Fraters, waar we ooit nog op een jeugd-voetbalkamp in Weert vertoefden in een tent naast hen. Ik herinner me daar nog van; dat we een wedstrijd “zo veel mogelijk King Corn brood eten” met hen deden, welke glansrijk gewonnen werd door Harry Vernooij met volgens mij 18 sneeën brood…
Nostalgie… Maar nu de wedstrijd! SVF was uitstekend begonnen aan de competitie met 6 punten uit 2 wedstrijden, waar VSC de eerste punten nog moest gaan bemachtigen. Onderschatting en/of gemakzucht ligt dan vaak op de loer en trainer Joost Kooijman waarschuwde daar dan ook voor bij zijn bespreking vooraf. Echter de “mythe” in de sport zorgt er dan alsnog vaak voor dat onbewust toch deze begrippen de kop opsteken. Je wilt écht niet dat er niet goed gespeeld wordt, maar het gebeurt dan tóch…
En dat was ook vandaag aan de orde. We begonnen best nog wel aardig met kansen voor Mick, Rik en Sander, echter gescoord werd er niet. Toch liet S.V.F. de tegenstander niet in de wedstrijd komen en pas na 25 minuten was er de eerste aanval van de gasten met een schot ver naast het doel. Alsnog wel opletten dus, hoewel Vince na een prima voorzet van Mick de 1-0 noteerde. Mooie aanval en een goed doelpunt. Vrij snel hierna volgt er weer een fraaie aanval, waarna de bal afgeslagen wordt door de keeper van VSC. De bal belandt op 20 meter van het doel bij onze rechtsback Edwin van Rooijen en die bedenkt zich niet en neemt de bal in één keer op de pantoffel. De bal eindigt in de kruising achter keeper Lennert Floor. Een beauty van een doelpunt en SVF op 2-0. Ondanks het zeer matige voetbal van beide partijen volgen er nog wel enkele goeie mogelijkheden om de score op te voeren. We spraken al over de “mythe” in de sport en dat deed ook vandaag zijn opgang. Doordat SVF de wedstrijd niet besliste en dacht de 2-0 wel over de streep te trekken, kwamen we bijna van een kouwe kermis thuis. VSC “rook lont” en deed er fysiek een schepje bovenop en zo werd het door matig verdedigen plots 2-1. En dan wordt het lastig uiteraard dachten we al langs de lijn. Maar door een goeie actie van Roy kan Rik de 3-1 noteren en dan zal VSC het toch wel opgeven is de indruk. Maar dan moet je toch echt wel beter blijven voetballen werd de waarheid, want wéér door slecht ingrijpen dient scheidsrechter Salamanakis de bal terecht op de stip te leggen. Lars kan de bal niet keren en zo staat het ineens 3-2 met nog 10 minuten te spelen. VSC neemt geen genoegen met verlies en onze keeper Lars Odijk moet enkele keren fors handelend optreden om de stand zo te houden. Drie minuten voor tijd volgt er buiten de zestien een fikse “noodzakelijke” ingreep van Tim. Ondanks de plek van dit voorval legt de scheids ook na het raadplegen van onze grens, de bal alsnog op de stip. “Daar gaan twee punten” geheel onnodig verloren, dacht iedereen. Totdat de spits van VSC de bal via de binnenkant van de paal het veld weer in laat stuiteren en de 3-2 op het scorebord blijft. Lars moet nog één keer gestrekt om een doelpunt te voorkomen en zo blijft het na een zeer matige wedstrijd toch nog 3-2.
Na de wedstrijd nog even gesproken met de scheidsrechter over die situatie in de 42e minuut na de rust. Hoewel hij van (te grote?) afstand dacht dat de bal binnen de 16 meter was, ging hij toch even de assistent raadplegen. “Inval” grensrechter Jeroen Drok vertelde eerlijk dat hij de situatie niet goed kon zien, waarna scheidsrechter Salamanakis de bal alsnog op de stip legde. Misschien niet helemaal de juiste beslissing, maar wel verklaarbaar. En Tim kwam eerlijk gezegd goed weg met een gele kaart, dit had ook rood kunnen, of misschien wel moeten zijn.
Kortom: zeer matig spel van beide teams, prachtige doelpunten, uiteindelijk wel drie punten, op zich best een goeie scheids met heel af en toe een voor mij klein vraagtekentje, hard werkende wissels die het overigens best wel moeilijk hadden, goeie les voor komende wedstrijden, niet helemaal het “euforie gevoel” na de wedstrijd, maar wel gewoon drie punten. En daar is alles mee gezegd. Nee…. nog één dingetje : toch nog een keer melden dat Jeroen Drok een uitstekende vervanger was van Jeroen van Schaik als grens! Interview na de wedstrijd met Edwin van Rooijen, die wees Rik van der Mispel aan als man van de wedstrijd. Zie hier:
Foto’s van Wim Terwint staan in een fotoalbum.
Groet, Kees
