Met regelmaat hoor ik dat het “clubgevoel” aan het uitsterven is, zelfs bij S.V.F. Te weinig vrijwilligers, nog maar drie seniorenteams, leden die alleen aan zichzelf denken en verwachten dat met de contributie welke betaald wordt de club verder maar moet zorgen dat het allemaal voor elkaar dient te komen…… Scheidsrechters, kleding, ballen, warme douches, veldverlichting, trainers, een getapt biertje, een bakje friet met een frikandel, leiders, schone toiletten en kleedkamers, keepertrainers, mooie (beregende) velden, een tribune, verzorging, verwarming en op zijn tijd ook nog een georganiseerd feestje en ga zo maar door…….., allemaal begrepen in de contributie……!
Heel veel mensen bij S.V.F. denken dat heel veel mensen bij S.V.F. hier zo over denken. Maar zo is het natuurlijk niet! Meteen zeg ik dan ook maar; dat ik daar een heel andere mening over heb. Er is namelijk nog wel degelijk clubgevoel bij onze vereniging en niet zo’n klein beetje ook. Kijk naar al die vrijwilligers, kijk naar de nieuwe “sfeercommissie”, kijk naar al die leiders, bestuursleden, schoonmakers, kartrekkers, senioren klusgroep en dus naar al die mensen die hun taken zoals hierboven genoemd, telkens weer aan het uitvoeren zijn om te kunnen voetballen. Kijk ook naar al die supporters die telkens weer meegaan naar uitwedstrijden van ons eerste.
Het is wel ánders ja…….., oftewel niet meer zoals “vroeger”. Tijden zijn gewoon gewijzigd en we hebben als “oude garde” niet het recht om de huidige tijd te vergelijken met 20, 30 a 40 jaar geleden. En eerlijk is eerlijk: heel soms bezondig ik me daar ook wel aan. Niet! terecht, door een heleboel aan te wijzen oorzaken en veranderingen in de maatschappij. “Vroeger” was er alleen de K.P.J. en de voetbal. Wist je dat Cothen inmiddels een dorp is met één van de meeste verenigingen in de provincie? Dus zeg niet dat er geen verenigingsgevoel meer is in ons mooie plekkie op deze aardbol. Misschien moeten we wel iets anders gaan dénken. Omdenken zoals dat zo mooi heet. Denken in de sfeer van de huidige tijd. Denken in de vorm van “hoe kan het wel” en niet blijven hangen in “hoe kan het niet”. Maar dat vereist een andere inzet van beide kanten. Oftewel een andere inzet vanuit bestuurders en kartrekkers, in relatie tot (potentiële) vrijwilligers. Zeker weten dat mensen in de huidige tijd drukker zijn en anders met hun (vrije) tijd omgaan dat vroeger. Het is gewoon niet te vergelijken en we zullen daarom begrip moeten kweken voor elkaar. En dat gaat zeker ook wel lukken volgens mij.
En toch moest ik deze column beginnen met Oei……. Niet omdat het clubgevoel er niet meer is, (nogmaals: daar geloof ik helemaal niks van) maar wel omdat dingen niet goed gaan. Ik denk dat het komt omdat we niet goed weten hoe we onze leden kunnen bereiken. Appen is prima, mailen is ook goed en twitteren doe ik zelf niet maar jouw “boodschappen” schijnen daar óók mee aan te komen. Maar mijn ervaringen zijn nou eenmaal dat je het allerbeste “oog in oog” met elkaar in gesprek kunt gaan om problemen op te lossen. Gewoon goed uitleggen wat de problemen zijn en samen proberen oplossingen te vinden. Kom met ideeën en kom met voorstellen vragen we iedereen. Bijvoorbeeld een bardienst draaien samen met 1 of 2 van jouw vrienden, of samen met jouw partner, of samen met iemand die geen lid is……..? Vrijwilligerswerk op tijden dat jij alleen kunt bijvoorbeeld overdag, 3 uurtjes helpen achter de bar in plaats van 4 of 5 uur, vrijwilligerswerk om te merken hoe mooi en goed het is om samen met anderen te voelen hoe gaaf “clubgevoel” kan zijn, al is het maar even.
We dagen jullie hier wel mee uit! Ik/wij kom/komen naar jullie toe om hiermee aan de slag te gaan.
Samen zorgen en bewijzen dat het clubgevoel niet weg is. Samen zorgen dat de club kan draaien zoals dat bedoeld is voor een dorpsclub zoals wij zijn. En dat weet ik zeker dat de kantine en de keuken niet dicht hoeven.
Groet,
Kees
