Wie moet je nou nog geloven?
Heb u dat nou ook? Dat je denkt: wie moet ik nou nog geloven?
Direct na Zietsen 2022 werd ook ik eindelijk geconfronteerd met Corona. De afgelopen 2,5 jaar had ik nergens last van gehad en kon ik gewoon mijn dingetjes blijven doen op de mooiste plek van deze aarde……. Maar nu was het raak! Maandagmorgen na het Zietsen-spektakel werd ik niet erg lekker. Hoofdpijn, spierpijn, hoesten en koorts waren mijn d(k)eel. De twee graden opwarming van de aarde over de afgelopen 20 jaar, had mijn lijf in tijd van 2 dagen reeds te pakken. Dinsdag op bed, woensdag op de bank en donderdag werd het op het hoesten na, al wel weer ietsie beter. Vrijdag nog quarantaine, maar wel weer naar buiten om enige werkzaamheden in de tuin te verrichten. Vervolgens was er de eer aan Marian. Min of meer hetzelfde verhaal, oftewel: hoesten, loopneus, spierpijn en uiteraard: quarantaine. Gelukkig zijn we er beiden niet echt héél erg ziek van geweest, mogelijk dat onze boosterprikken hier debet aan waren. En daar hebben we meteen de eerste vraag: de één twijfelt aan die prikken, de ander verfoeid ze, maar wij saampies denken toch in de trant van: baat het niet dan schaad het niet. Afijn……., wie het weet mag het zeggen…..
Wie het weet mag het zeggen….., en dat is nou net voor mij de grote vraag tegenwoordig. Wie weet het nou?? Of meer misschien: Wie in Godsnaam moet ik nou geloven?? De één zegt dit en de ander zegt dat. Ik zie dat onze premier Rutte inmiddels twee keer op een boerderij geweest is geweest om de stikstofproblemen aan te horen en te doorgronden. Twee keer!! En hij is van plan om dit nóg een keer te doen…… Een andere parlementariër heeft inmiddels ook al een paar keer meegeholpen met het melken op een boerderij. Zelenskyverteld na een kort bezoek aan zijn manschappen dat Oekraïne zal overwinnen, maar hetzelfde doet en zegt Poetin. En beiden gaan dan effe snel naar ‘t front om hun strijders op te zwepen, om daarna vliegensvlug weer terug te gaan naar de veilige thuishaven.
Ik heb niet zoveel met zulke mensen, want dat doet me danweer terugdenken aan mijn eerste en enige echte werkgever ooit; een hoveniersbedrijf in Werkhoven. Het was nog de tijd dat er niet heel veel gemechaniseerd was en zo stonden mijn collega’s en ik soms dagenlang bemeste tuinaarde in kruiwagens te scheppen om die tuinaarde vervolgens van plek A naar plek B te krijgen. En dat moest soms ook onder slechte weersomstandigheden gebeuren, oftewel: in regen en wind, maar ook in tropische temperaturen. Onze werkgever (laten we hem voor ’t gemak Arie noemen) kwam dan soms in zijn Volvo naar de klus en dan wisten wij meestal al “hoe laat het was”. Het ging Arie dan niet snel genoeg en dan ging hij effe “meehelpen.” In tijd van een kwartier schepte Arie dan in een verschrikkelijk tempo 3 kruiwagens vol en bracht die (min of meer) hardlopend naar de plek van bestemming. “En zo moesten wij het ook doen” liet hij ons dan weten en vertrok dan na dat kwartier weer in zijn Volvo……
Lariekoek natuurlijk zulke acties. Hoe kun je nou gedurende een bezoek van twee uur aan/op een boerderij te weten komen wat er werkelijk speelt? Hoe kun je naar aanleiding van een bezoek van 4 uur aan een asielzoekers centrum weten wat er daar nou écht aan de hand is?? Hoe kun je nou in hemelsnaam tijdens een onaangekondigd “flitsbezoek” aan onze militairen op een buitenlandse missie, weten wat voor problemen onze jongens daar nou echt op moeten lossen??? Een bezoek waarbij jij als “prominente gast” van alle gevaar vrijgesteld bent en waarbij jij een superklein momentje ontvangen wordt met alle egards……. En zo denken echt heel veel leden vanuit de eerste en tweede kamer dat zij op deze manier de juiste politiek voeren. Voorbeelden genoeg: een dag in een verzorgingshuis, een halve dag op een basisschool, een excursie van een paar uur naar een windmolenpark samen met vooringenomen deelnemers en zo kan ik er nog heel veel opnoemen.
Het is toch van de zotte dat je daarna denkt dat je door zo’n bezoek een goed beeld hebt gekregen van de werkelijkheid? Het klopt gewoon niet dat je: zonder dat je in het diepste binnenste van een probleem geweest bent, een goed oordeel kunt vellen. En het is ook van de zotte dat je dan denkt; dat je op basis van zo’n oppervlakkig bezoekje vervolgens de juiste beslissingen kunt gaan nemen??
Maar ja…, parlementariërs…: over vier jaar kan het al wel weer anders zijn. Over vier jaar (of nog korter) kun je wel weer weggestemd zijn en het bedrijfsleven in gaan. Lekker weer een paar ton per jaar verdienen na jouw prachtige en geweldige politieke carrière. Of ben ik nou (te) negatief? Mwoi….. ik denk het niet. Het is het systeem waarin en waarmee we werken en moeten werken, ik heb het reeds eerder getracht te verwoorden. Moeilijke zaken uitstellen tot nader order is wel een beetje tot kunst verheven de laatste jaren. Onder andere de toeslagenaffaire is daar een bekend voorbeeld van. Ik krijg nou eenmaal niet de indruk dat onze regering echt voldoende weet en (vooral ook) beseft, in welke verschrikkelijke ellende sommige mensen nou zijn terechtgekomen.
Het is heel simpel: je leert het pas wanneer je persoonlijk een keer “goed op je bek bent gegaan”. Ooit had ik verkeerde bestratingsmaterialen gebruikt bij een klant. De gebruikte klinkers waren niet geschikt op deze plek en gingen rare plekken vertonen. Een onafhankelijke instantie bepaalde dat de klinkers vervangen moesten worden. Vierhonderd vierkante meter klinkers moesten er uit en vierhonderd vierkante meter nieuwe klinkers moesten er weer in. Schadepostje van bijna (omgerekend) € 14.000,00……. In mijn derde jaar als zelfstandige kreeg ik twee faillissementen om mijn oren. Eén van Fl 12.000,00 en één van € 15.000,00. (guldens wel te verstaan, want dit was in de jaren tachtig) Niet mijn schuld, maar toch ook dingen niet goed gedaan en te goed van vertrouwen. Mensen gedeeltelijk vooraf laten betalen was mijn les….. Toen mijn zoon aangaf dat hij hovenier wilde worden liet ik ‘m lekker zijn gang gaan. Ruim honderd meter trottoirband moest hij stellen. Toen hij klaar was bleek dat ze 4 centimeter te laag stonden……….. Hij mocht opnieuw beginnen…. Het is’ m nooit meer overkomen.
Kijk..: en dáár leer je nou van en dat gebeurt jouw echt nooit maar dan ook echt nooit weer! Je leert niet! van een dag “geïnteresseerd” een bedrijf bezoeken, je leert echt niet van “ontdaan” een halve dag in een verzorgingshuis aanwezig zijn en ook leer je niet van twee keer een agrariër bezoeken en al helemaal leer je niet van een “snoepreisje” naar een oorlogsgebied, waar op dat moment uiteraard niet gevochten wordt en voor jou de rode loper wordt uitgelegd.
Oftewel: ik geloof zulke mensen niet meer. Maar ja…..: wie moet ik dan WEL geloven……….. ???
Groet,
Kees
