Op 20 oktober 2005 schreef ik onderstaand stukje: “GEK IS NIET GEK GENOEG”. Niet eens tot mijn verrassing wordt het iedere keer nóg weer gekker. Een aantal zaken begrijp ik wel, we kunnen de tijd nou eenmaal niet stil zetten. Maar er zijn en blijven dingen die me gewoon echt veel te ver gaan. Ik walg bijvoorbeeld van met name twee dingen die ons allen in 2018 overkomen zijn:
Ten eerste het proces wat door één of ander malloot was aangespannen en waarbij die malloot eiste dat hij/zij met een vergiet op het hoofd op de foto in het paspoort zou moeten mogen staan……. Zal ik deze zin nog een keer opschrijven…..???? Het is echt waar gebeurd he.
Dan het tweede verhaal, maar dat zult u ongetwijfeld zelf ook wel vernomen hebben: het proces wat de weledele heer E. Ratelband heeft gevoerd om in zijn paspoort 20 jaar jonger te mogen zijn………. Je kunt er op wachten dat binnenkort iemand eist dat hij of zij 67 jaar en 3 maanden zal mogen zijn, om op die manier van zijn AOW en pensioen kan gaan genieten….. En als dat toegestaan wordt dan hebben we binnenkort minimaal circa 3 miljoen zaken lopen waar rechters zich over mogen buigen.
Let wel: ten aanzien van de twee zaken welke ik genoemd heb zijn échte processen gevoerd he. Dat betekend dus dat advocaten en rechters zich hierover hebben moeten buigen. Uren, misschien wel dagen of zelfs weken zijn deze mensen bezig geweest over de vraag wat ze hier nu mee aan moesten. Ofdat er geen belangrijker zaken te behandelen zijn. En daarbij: rechters komen sowieso al veel tijd te kort.
Ik denk dat ik ook een zaak aan ga spannen met de eis: hoe krijg ik deze twee idioten achter de tralies. Want zoveel onnodig geld verspillen en tijd onttrekken aan veel belangrijker zaken, dat moet toch een winnende zaak kunnen zijn ?
En laten we het dan nog maar niet hebben over al die mensen die onze hulpverleners met geweld bejegenen tijdens de uitvoering van hun (vrijwilligers)werk. Ik wordt daar behoorlijk chagrijnig van.
Gek is niet gek genoeg, let maar op : het wordt nog gekker, zeker nu het allemaal weer goed gaat. Tot aan de volgende crisis……………
Een stukje dus van circa 13 a 14 geleden:
HEB U DAT NOU OOK ?
Het gaat goed met de Nederland bv. Het is nu 20-10-2005. De bomen groeien op dit moment tot aan de hemel en volgens mij vaak zelfs nog hoger.
Sterker nog, ik heb de indruk dat heel af en toe deze bomen dwars door de hemel heen groeien, als u begrijpt wat ik bedoel.
Er gebeuren dingen, welke mijn voorstellingsvermogen nogal eens te boven gaan. Gek…is niet gek meer genoeg !
Neem nu bijvoorbeeld eens de auto. Naar mijn mening een voor¬aanstaand attribuut en gegeven in de ontwikkeling van de tijd (vanaf zeg maar de jaren vijftig) een niet meer weg te denken vehicle, wat zich tevens steeds sneller evolueert.
Ooit bedoeld als handig hulpmiddel voor vervoer van punt A naar B, (niet meer en niet minder) is dit attribuut uitgegroeid tot een heel ander begrip.
Onze eerste auto thuis was een gele Opel Olympia Caravan. Een auto-mobiel met normaal gesproken 4 a 5 zitplaatsen met ach¬terin veel ruimte dank zij de vermelding “caravan”, hetgeen zoveel betekende als (in de huidige tijd) : stationwagon of MPV..
Om deze auto te kunnen besturen waren er behalve de drie voetpeda¬len, ongeveer vier a vijf knopjes gemonteerd op het dashboard. Eentje voor de lampen, eentje voor de ruitewisser, eentje voor de kachel en eentje voor de richting-aanwijzer en dan had je het wel zo’n beetje gehad. Wel nog een pook aan het stuur met 3 vooruit en 1 achter¬uit.
In de huidige bolides komen we wel meer dan dertig knopjes tegen. Elektrische ramen, radio-cd- speler met al zijn toeters en bellen zoals automatische vermelding van verkeersinformatie en sterk¬te-instelling van de acht! aanwezige speakers, boordcomputer met temperatuur aanduiding en waarschuwingslampje bij gladheid, stoel¬verwar¬ming, automatische hoogte-instelling en kiep/kantel voor de voorstoelen, instelbare geschei¬den ! verwar¬mings- en airco- installaties, satelliet-bestuurde route¬planners, van binnenuit instel-bare en verstelbare schokbre¬kers, van binnenuit instel¬bare koplamphoogte en verwarmde buitenspiegels, verstelbare hoofd¬steunen, hands-free tele¬foon/fax-installaties met bijna onbe¬perkt nummergeheugen en nog veel meer van deze “broodnodi¬ge” func¬ties.
Voor de gein heb ik bij mijn eigen auto eens geteld hoeveel functies ik kan uitoefenen en ik kwam daarbij op een totaal van (schrikt u niet) 57 ! En ik heb best een mooie auto, maar ook nog weer niet iets echt geheel aparts. Er zijn nog veel “mooiere” wagens.
Als ik ‘s morgens van huis af ga richting “de Wijkersloot” en ik wil alle functies welke mijn vehicle bezit een keer uitpro¬beren, dan moet ik zover omrijden dat ik sowieso een kwartier te laat ben. En ik gun mezelf best een mooie auto hoor, want ik werk er hard voor al zeg ik hetzelf, maar toch……..
Gek is niet gek meer genoeg.
Waar ik destijds met een tientje zakgeld 1 keer per twee weken een avondje uit kon naar de Beesde, zie ik dat thans door (niet alleen onze) kinderen minimaal twee, maar meestal meerdere keren per week bedra¬gen aan uitgaan besteed worden, in een orde van grootte welke ik eigenlijk geeneens wil weten. Ik zie (ook onze) kinderen met mobiele telefoons hun vrienden en vriendinnen bellen met vragen over hun huiswerk, omdat ze even vergeten zijn het zelf op te schrijven in de les op school. Ik zie ze bezig met zaken als computers, internet, sport, eigen kamer, eigen geluids-apparatuur, bromfietsen, kleding en ga zo maar door, waar mij soms het water van uit de mond loopt.
En geloof me, ik gun het ze best hoor, ze verdienen het (gedeeltelijk) ook zelf door hun baantje, maar toch……
Gek is niet gek meer genoeg.
Mijn eerste “buitenlandse vakantie” was op 20-jarige leeftijd naar België/Luxemburg. Een jaar eerder was ik voor de eerste keer met mijn vrien¬den naar Valkenburg geweest.
Daarvoor had het er niet in gezeten. Ik “leerde” en dat koste al zoveel geld dat het mij dus mijn vakantie koste. Ik weet nog goed dat ik laaiend was op mijn ouders, omdat ik niet mee mocht met mijn kame¬ra¬den. Hels !! was ik, dat mij zoveel onrecht aangedaan werd. Ik weiger¬de die dag nog verder mee te helpen bij de aardbei-pluk op het veld achter onze zwarte loods. Ik overwoog zelfs om maar “van huis weg te gaan” nu mij alleen nog maar dingen verboden werden. Iedereen mocht altijd alles en ik mocht natuurlijk weer eens helemaal niks. Nog geeneens naar Valkenburg voor 1 weekje.
Later pas begon ik het allemaal een beetje te begrijpen.
En dan nu. Mijn kinderen hebben meer van de wereld gezien dan mijn vrouw en ik bij elkaar. Vrienden en kennissen boeken 3-wekelijkse (of nog langere) vakanties naar oorden als Mexico, Israël, Indonesië en China, voor in mijn ogen astronomische bedragen.
En geloof me, ik gun het ze best hoor, maar toch……
Gek is niet gek meer genoeg.
Kunstenaars krijgen de mogelijkheid om hun vrije expressie de loop te laten en ze worden er nog dik voor betaald ook.
Een brug wordt in folie gepakt, omdat een bepaald figuur hier bepaal¬de gedachten en meditatieve theorieën over heeft ontwikkeld ???¬???
Tijdens een klus van ons aan de kunstacademie in de Sarphatie-straat te Amsterdam doet zich ook zoiets voor. Een kunstenaar moet voor zijn kunst-studie een project bedenken en maken.
Nu moet u weten dat rondom deze kunstacademie een gracht aanwezig is. De man bedacht het volgende kunst-stuk. Van waterleiding-pijp maakte hij een constructie met daarin gaten en dit sloot hij aan op de waterleiding. Dit kunststukje legde hij op de bodem van de gracht en door het uitstromen van het water kreeg je práááááchtige borrelvormen in het water van de gracht. Een uniek kunststuk en het werkte nog ook. Helemaal lyrisch was hijzelf van zijn uitvinding.
Helaas echter………Tijdens de eerste uitvoering van zijn kunstwerk kreeg echter de brand-weer een alarm-melding van mensen die de “borrels” gezien hadden. Diverse mensen waren namelijk in de veronder¬stelling dat er een auto de gracht ingereden was. Met drie wagens en 16 man personeel werd uitgerukt om deze ramp te bestrijden.
Drie brandweerwagens en 16 man personeel om de kraan dicht te draaien…..
Gek is niet gek meer genoeg.
Vaak denk ik terug aan de waarschuwing waar mijn ouders kenne¬lijk patent op hadden; “Denk eens aan later, want er komt nogeens een andere tijd”.
We moeten vaststellen dat het financieel gezien, vanaf de jaren vijftig eigenlijk allemaal alleen maar beter is gegaan.
Onze normen hebben we daar bijna allemaal gemakkelijk en moeite¬loos aan aangepast.
En we gebruiken andere termen als: “je leeft maar 1 keer”, “geniet van het leven want het duurt maar even” en “later komt er soms niks meer van.”
En naarmate ik ouder wordt, kan ik deze genoemde stellingen ook steeds beter verdedigen.
En toch zeg ik regelmatig tegen mijn kinderen, net als mijn ouders vroeger tegen mij zeiden: “Denk eens aan later, want er komt nogeens een andere tijd !” Het zal wel weer in mijn opvoeding zitten.
Iedereen een fantastisch 2019 toegewenst, maar a.u.b.: niet meer van die gekke processen voeren.
Groet, Kees Mocking
